گـفتــار

سلام به تمامی دوستان.این متن داستان کوتاهی هست که خودم اونو گفتم.البته از چند تا کتاب هم کمک گرفتم ولی اصل متنش برای خودمه .توی این متن خواستم به توضیح معنی الله اکبر بژردازم خیلیا درک درستی ازش ندارن.امید وارم این متن بتونه به شما کمک کنه تا خدای خودتونو بهتر بشناسین.

روزی روزگاری 1خط که تازه به دنیا اومده بود{شکل هندسی منظورمه}با خودش گفت من چه قدر بزرگم این سرم تا اون سرم نا پیداست این همه نقطه{منظور شکل هندسی}تو من هست  و همشون منو عبادت میکنن به من میگن من  خالقشون هستم پس اگه من نبودم هیچ کدوم از اینا نبودن پس نقطه ای نبود پس همه این نقطه ها رو من باعث به وجود اومدنشون شدم.خط از اینکه اینقدرمهمه همیشه به خودش می بالید تا اینکه 1روز یک سوال دیگه ذهنشو مشغول کرد سوال این بود که این همه خط دیگه هم هست و تو هر کدومشون  بی نهایت نقطه وجود داشت.خط قصه ما خیلی کنجکاو شد تا بدونه این همه عظمت رو چه کسی درست کرده پس اومد پیش قلم که اونو درست کرده بود و به قلم گفت:ای قلم مهربون ای قلم شیرین سخن تو منو درستم کردی پس تو میدونی  چطوری درست شدم می خوام بدونم میتونم از اینکه هستم بزرگ تر بشم یا نه؟

قلم باخنده سری تکان داد و گفت:تو فکر میکنی چقدر بزگی؟
خط که از خنده قلم تعجب کرده بود جواب داد:من ودوستان خطم بزرگترینیم وبزرگ تر از ما هم وجود نداره....!
قلم جواب داد نه این طور که فکر میکنی نیست.
خط گفت یعنی بزرگتر از ما هم هست؟؟؟؟پس چرا من نمیتونم وجودشو احساس کنم؟
قلم گفت:بله.هست.الان برات توضیح میدم:
من تو رو از بی نهایت تا نقطه درست کردم.وتو خط به وجود اومدی. حالا حساب کن من چیزیرو از بی نهایت تا تو درست کرده باشم............یعنی صفحه
خط گفت پس عظمت دنیای ما به اندازه صفحه است یعنی صفحه خدای ما هستش؟یعنی من تمام عمرمرو که فکر میکردم خودم بزرگترینم رو اینطوری هدر دادم؟پس از این به بعد صفحه رو میپرستم.
قلم خنده ای کرد و گفت:همیشه همه موجودات تا پله اول بعد از خودشونو درک میکنن  در شگفت اون باقی میمونن و همونو خدای خدشون میکنن مثل تو که اول خودتو خدای نقطه ها میدونستی و حالا که فهمیدی خالقی بزرگتر مثل خودت داری شروع به پرستش اون کردی ولی بازم عجله کردی.......
خط گفت:یعنی کسی هست که بزرگ تر از صفحه باشه؟
قلم گفت:بله.حساب کن که هر نقطه خودشو خدای خودش میدونه و هر خط خودشو خدای نقطه ها و خودش میدونه و هر صفحه خودشو خدای نقطه ها وخط ها و خودش میدونه.همتون غافل از اینید که یکی شما رو درست کرده.این صفحه ای که حرفش شد اگه بی نهایت از این صفحه رو کنار هم بزاری  تا زه فضا{فضای 3 بعدی منظورم هست}درست میشه که بهش میگن بعد سوم واگه بی نهیت بعد سوم کنار هم بزاری تازه بعد چهرم درست میشه و همینطور تا........بی نهایت ادامه داره.{منظور کل جهان هستی از اون خطه گرفته تا صفحه ای که خطه توشه و......}
خط با حسرت گفت:پس هیچ وقت نمیتونم از اونی که منو درست کرده پیدا کنم {منظور همون آخرین نفر هستش}و ازش عذر خواهی و تشکر کنم؟اگه میدونستم که اینقدر کوچیکم هیچ وقت به خودم مغرور نمیشدم.
قلم خنده کنان:باز هم عجله کردی پسر باز هم عجله کردی.
خط:یعنی میتونم پیداش کنم؟ یعنی امید هست؟متونی کمکم کنی؟حاضرم به خاطرش نقطه بشم.یا نه  بمیرم!
قلم با تامل:مطمئنی که می خوای بدونی چون اونایی که این راز رو فهمیدن دیگه اینی که هستن نشدن و اونا همونایی ان که شما تو دنیای خودتون بهشون میگید دیوونه مطمئنی؟
خط:آره.آره.آره.
قلم:پس خوب گوش کن:
تو در ابتدا پنداشتی که  خالق نقطه هستی.سپس پنداشتی صفحه بزرگترین هست و اون خالق تو هستش و ....همینطور تا بینهایت......
تو اینجا چند تا نکته هستش:1.هر کدوم از اینا خودشون رو وابسته به دیگری میدونن و به خاطر همینم این رشته هیچ وقت پایان نداره و اینکه هیچکس به قضیه این طور نگاه نمیکنه که شاید همه ما از نقطه شروع شده باشیم یعنی به جای اینکه از کوچیک به بزرگ بریم از بزرگ  به کوچیک بریم. بازم قضیه همون میشه اونی که خیلی بزرگه نمیتونه نقطه به این کوچیکی رو بفهمه یا ببینه.
2.پس در واقع همه به هم نیاز دارن هر کدوم به شکلی و اون بزرگه کوچیکه رو خلق میکنه و اون کوچیکه بزرگرو.این دقیقا مثل این میمونه که بگی مرغ اول بوده یا تخم مرغ{ببخشید شوخی کردم یعنی اول نقطه بوده یا اون بی نهایت بزرگه}.و هیچ وقت هیچ کدوم کوتاه نمیان.


قلم با تامل گفت:پس اگه یکیتون نباشه بقیه اتون نیستین.
پس اونی که تو رو درست کرده جزو شما ها نیست.
3.حالا می خوام واقعیت رو بهت بگم:می دونی چی باعث شد دنباله خالقت بگردی؟
خط:فکر کنم بزرگی 
قلم :درسته ولی بزرگی چی؟
خط:بزرگی همه خط ها بزرگی همه صفحه ها بزرگی .....
قلم:بزرگی خالقت در همه این چیزا که گفتی هست ولی تو اونی که باید ببینی رو نمیبینی.
این سوال اونجایی تو ذهن تو اومد که بزرگی خط خودتو نمیتونستی حساب کنی فقط میدونستی تا بی نهایت هستی شباهتت با بقیه صفحه و نقطه وفضاو...... همون بینهایتست پس همتون تو ذاتتون به دنبال اون بی نهیته میگردین و هرکس تا آخر عمر دنیایی خودش فقط میتونه مقداری از این بی نهایته رو درک کنه 
خط:خوب اینا رو گفتی که به چی برسی؟
قلم:به اینکه اون بی نهایتی خداهست که جزو شما نیست.{بنا بر  2}
پس تو هیچوقت نمیتونی بفهمی بزرگی خدا چقدره هر چقدرم بخوای مثال بیاری  فقط به اندازه شناختت از خودته و حرکت به سمت بی نهایت خودته پس سعی کن هیچوقت مغرور نشی.
خط در حالی که شدید اشک میریخت  هق هق کنان گفت:تو؛تو؛اینا رو از کجا میدونی؟
قلم گفت:خود اونی   که شما ها رو خلق کرده بدون دلیل خلق نکرده  و تنها تو این دنیا رهاتون نکرده و گرنه هیچ وقت هیچ کدومتون حقیقت خالقتون رو نمیفهمیدید اون منو خلق کرده و از علمش به من داده تا راه نمای شما باشم.
انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اماکفورا

شما وقتی میگید همه چیز نسبیه این جمله اشتباهه چون وقتی از همه استفاده میکنی یعنی همه مسائل مطلقا نسبی هستند.

من داستان بالا رو گذاشتم تا به همه بگم همیشه یه مطلقی هست که نسبی ها بر اساس اون تعریف میشود برای درک نیاز هست از یک نقطه شروع کنیم و آن خود مونیم حالا شما زنجیره اعداد را مد نظر بگیرید اولش منفی بینهایت و آخرش. بینهایت ما برای شمارش از کجا شروع میکنیم؟از ۱ یعنی از جایی که میفهمیم پس به اندازه فهممون میتونیم مسائل رو حل کنیم  و نسبیت و مطلق بودن را تشخیص میدهیم مثلاهمه عالم خوب بود راتشخیص میدهند هر جای دنیا که باشند(بهشرط اینکه عقل رو به تکامل باشد) و و به روایت معصوم آنچه را که برای خود می پسندی برای دیگران نیز بپسند.و اگر غیر از این شود عقلی وجود ندارد.به نظر من ما درک نسبی نسبت به جهان داریم و در طول زندگی مقدار محدودی شناخت پیدا میکنیم پس خودمان نسبی هستیم و این حرکت رو به بینهایت ماست که جامعه جهانی را جلو میبرد پس باور داریم که مطلقی وجود دارد.پس هیچ وقت نمی توانیم  کامل باشیم ولی میتوانیم خود را شبیه کنیم