محیط زیست ما دارد از بین مى‌رود! فلان باغ را خراب کردند! درخت‌هاى بهمان جا را بریده‌اند به جایش آپارتمان بسازند! خانه‌هاى قدیمى با حیاط و درخت را خراب مى‌کنند تا برج بسازند!
این‌ها همه از مواردى است که مدام در اخبار و محفل‌هاى دوست‌دار محیط زیست ما شنیده مى‌شود و بعد هم فریاد وا مصیبتا و وا اسفا است که بلند مى‌شود و هر کس از یک طرف اعتراض مى‌کند که با این وضعیت نمى‌توان زندگى کرد.
در مدت این 20 سال در شهرهاى ما خیلى تغییرات به وجود آمد همه شهرهاى ما نسبت به قبل آلوده‌تر، شلوغ‌تر و پر ترافیک‌تر شده است؛ اما گل سر سبد این وضعیت تهران است.
تهران که پایتختى خود را از آغامحمدخان قاجار به ارث برده امروز یکى از بزرگ‌ترین شهرهاى دنیاست، شهرى که اگر با المان‌هاى جهانى فاصله دارد، اما در خیلى موارد به شهرهاى بزرگ دنیا پهلو مى‌زند، در بحث آلودگی، ترافیک، زلزله‌خیز بودن و خیلى موارد دیگر. این مشکلات این روزها آنقدر بزرگ شده که حتى فکر تغییر پایتخت هم به ذهن خیلى‌ها رسیده، اما باید قبول کرد که هیچ‌کجاى دیگر ایران ظرفیت پایتخت شدن را به اندازه تهران ندارد که اگر داشت، خیلى سال‌ها پیش این اتفاق مى‌افتاد. در این 217 سالى که از پایتخت شدن تهران مى‌گذرد، به این شهر خیلى ظلم شده و حالا به این شهرى که بیشتر خصوصیات منحصر به فردش را گرفته‌ایم مى‌گوییم جاى خوبى براى زندگى نیست. مدام مى‌شنویم که تهران مشکل دارد، آلودگی هوا دارد، ترافیک دارد، در تهدید زلزله است و... نگاه که کنیم تا 30، 40 سال پیش توکیو همه این مشکلات را به مراتب بیشتر از تهران داشته در جایى خواندم که وضع آلودگى توکیو به حدى بوده که رودخانه این شهر به ظرف تعویض روغن ماشین شبیه بوده است، از نظر زلزله هم که نگاه کنى بر طبق آمار جهانى اولین شهر لس‌آنجلس است و بعد توکیو و تقریبا تهران در ردیف 10 شهر اول نیز قرار ندارد.
اما امروز توکیو، کاملا فرق کرده است. دلیل آن هم خواست مردم و دولت براى اصلاح وضع توکیو بود، مشکل آلودگى هواى تهران به شرط شناختن عامل آلودگی و تلاش ما براى مهار آن، حل خواهد شد. یک نمونه ساده اتومبیل‌های ما آلوده‌کننده‌اند و همچنان هم عزمى براى رفع این مشکل نیست چطور قرار است آلودگى ما رفع شود؟
البته برخى هم ادعا مى‌کنند چون در تهران باد نداریم آلودگى هست! در این خصوص هم باید گفت که تهران از مسیرهاى شمیرانات و توچال و جاده هراز بادگیر است، وقتى بدون برنامه‌ریزى آمده‌ایم و مسیر باد را با برج و ساختمان‌سازى‌هاى غیر اصولى بسته‌ایم، همین مى‌شود دیگر.
در خصوص موضوع زلزله هم ما نقشه‌ گسل‌هاى تهران را داشته‌ایم و دقیقا آمده‌ایم روى گسل شهر را گسترش داده‌ایم به قول سید محمد بهشتى «به هوای بوی کباب آمدیم، غافل از اینکه خر داغ می‌کنند. درست نگاه نکردیم که خرمی و سرسبزی بعضی از مناطق طبیعت گسل است. آنجاهایی را که باید به لحاظ جمعیتی تنک باشد، ما متراکم‌ترین جمعیت را ساکن کردیم. ما موقع توسعه تهران نقشه گسل‌ها را داشتیم. پس می‌دانستیم که گسل نیاوران کجاست. تهران دو گسل بزرگ داشت؛ یکی کهریزک، یکی نیاوران. اما ما درست آمدیم و آنجا شهر ساختیم.»
از طرف دیگر شهردارى هم یا دارد درخت‌ها را قطع مى‌کند یا بدون توجه به بافت طبیعى شهر درخت‌هاى برگ سوزنى را در شهر گسترش مى‌دهد، تهران شهر چنارهاست، این یک واقعیت است که تهران شهر درختان پهن برگ است، اصلا چنار تهران در دنیا معروف است، آن وقت چنارستان تهران پر شده است درخت‌ کاج. بعد مدام مى‌گویند تهران آلودگى دارد!

لینک مطلب در روزنامه خورشید

********
پی‌نوشت: در خصوص این مطلب خواننده‌ی محترم باید در نظر داشته باشد که برای یک روزنامه اصولگرا نوشته شد