این بیت حافظ چند وقتی است شده بد جوری خوره‌ی جانم شده است:
«پیر ما گفت خطا در قلم صنع نرفت»
«آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد»
این همه موجود ناقص الخلقه یا حتی کودکی که فلج به دنیا می‌آید را چطور میشود با این بیت تشریح کرد؟
در گیر همین سئوالات بودم که به قرائت دیگری از این بیت رسیدم. حضرت پیر فرموده است که: «خطا در قلم صنع وجود ندارد!؟» اما در بیت بعد این مسئله حل شده زیرا گوینده او را به خاطر چشم پوشی از خطا تحسین کرده است.
شاید بهتر باشد ما هم به همان پیر فرزانه اقتدا کرده و نظری پاک و خطا پوش در برخورد با دیگران داشته باشیم.
محمد امین آزادگان