سال ۹۳ با همه تلخ و شیرین‌هایش گذشت و نو شد.
این سال گذشته، آنقدر درگیر کارهایی که در دنیای واقعی برای خودم تراشیده‌ام، شدم که وقت چندانی برای این خانه مجازی نماند و سال گذشته، با تنها سه پست گذشت. اما کارهای دنیای واقعی بهتر پیش رفت. گرچه توانم را گرفت اما ... .

به هر حال سال جدیدی آمده، برای همه دوستان بهترین‌ها را آرزو می‌کنم، اما به رسم این چند ساله، اجازه دهید «مبارک‌ باد» بماند برای بعد، برای روزی که مصیبتی در کار نباشد...


پی‌نوشت: دوستی در پیام خصوصی از مصیبتی پرسیده که چند سال است، دست از سر تبریک‌های نوروزی من برنمی‌دارد و پرسیده چیست؟ در پاسخ به او باید بگویم مصیبت واقعی نبود آزادی است، که بدون آن هر روز ما روز مصیبت و مباداست.