فرقی نمی‌کند، چقدر روزنامه‌نگاری کرده باشی؛ هر بار که صفحه‌ای آن‌طور
که دوست داشته باشی منتشر می‌شود، احساس می‌کنی فرزند جدیدی داری. بعد از مدت‌ها
امروز که صفحه 10 شرق را دیدم، این حس به سراغ من آمد.
هنر خیابانی در دنیا جایگاه خاصی دارد، اما مثل همه‌ی
چیزهای دیگر، در کشور ما باز هم چیزی مشابه داریم، در کشور ما هنوز هنر خیابانی
شکل نگرفته، چیزی که ما داریم هنرمند خیابانی است، هنرمندانی که به خیابان به عنوان آخرین محل کسب درآمد از هنرشان پناه
آورده‌اند.
برای روزنامه‌ی شرق گزارشی نوشتم در مورد همین
هنرمندان خیابانی و بعد پای صحبت دکتر افسر افشارنادی، جامعه‌شناس دکتری مدیریت
فرهنگی و دکتر بیژن کلهرنیا، دکتری شهرسازی نشستم تا بفهمم از نظر علمی جایگاه این
هنر و هنرمندان چیست. در تهران راسته‌ای به نام گذر فرهنگ و هنر در کنار پارک لاله
هست، که به همه چیز می‌ماند به جز گذر فرهنگ و هنر، گزارشی از این راسته هم در
گوشه‌ی صفحه نوشتم، شاید پرونده‌ی جالبی باشد.